മരങ്ങൾ പുനർജ്ജനിയ്ക്കുമ്പോൾ...

ഇതിലേ.. ഇതിലേ..
എന്ന് കഴിഞ്ഞുപോയ കാലത്തെ
ഒരു മരം
വിളിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു...

ഘടികാരസൂചികളിൽ നിന്നും
നിമിഷങ്ങളിറ്റു വീണുടഞ്ഞ്
സ്വയം ജീവൻ വെടിയുന്നപോലെ
കാലം തെറ്റി നിലപതിച്ചുപോയ മരത്തിന്റെ
പൊത്തിൽനിന്നും
ഇറ്റുവീഴുന്ന ഓരോ ഓർമ്മക്കയത്തിലും പെട്ട്
ശ്വാസമോരോന്നായി പിടഞ്ഞുവീണു കൊണ്ടേയിരുന്നു...

ഏതോ ഒരു വേദന വൃക്ഷക്കൊമ്പിൽ നിന്നും കിനിഞ്ഞിറങ്ങി..

സാരമില്ല.
ഇവിടെ കാവലിരിയ്ക്കാം,
നിലംപോത്തിപ്പോയ മരത്തിനു വേണ്ടി.
ഈ കാലത്തിന്റെ ഇപ്പുറത്ത്.

കാലത്തിന്റെയപ്പുറത്ത്
ഏതോ നിമിഷത്തിൽ
ലോകം മുഴുവനും
ഒരു തൂവാല കണക്കെ താഴെ വീണുപോകുന്നവരെ....

ഇലകളിൽ ജലത്തുള്ളികൾ ഒഴുകിപ്പരന്ന്
ഇലഞരമ്പുകളിൽ
മിടിപ്പുകൾ മിടിച്ചുതുടങ്ങും വരെ...

ഒരു പുതുമഴയിൽ,
ഒരു ചുകന്ന വെയിലുദിപ്പിൽ,
ഏതോ താഴ്‌വരയിൽ അപ്പോൾ
എന്തിനോ കുറേ നീലപ്പൂക്കൾ പൂത്തുലയുംവരെ...

മരങ്ങൾ ഏറെ ഇനിയും
പുനർജ്ജനിയ്ക്കും വരെ...

മെയിലുകൾ

വളരെ പ്രതീക്ഷയോടെ അന്നവൾ കാലങ്ങളായി തുറന്നിട്ടില്ലായിരുന്ന സ്വന്തം മെയിൽബോക്സ് തുറന്നു നോക്കി.
ഏതൊക്കെയോ  വിമാനസർവ്വീസുകളിൽ നിന്നുമുള്ള സീസൺ ഗ്രീറ്റിങ്സ്, അടുത്ത നിമിഷത്തിൽ വേറൊരു എയർവേസിൽ നിന്നുള്ള പ്രമോഷൻ ടിക്കറ്റുകളുടെ നിരക്കുകളുമായി വേറൊന്ന്, പിന്നെയും ഒരഞ്ചു മിനിറ്റ് ഇടവേളയിൽ ഏതോ പേർസനാലിറ്റി ഡവലപ്മെന്റ് കോഴ്സിൽ നിന്നുമുള്ള മോട്ടിവേറ്റിങ് വാചകങ്ങൾ, പിന്നെ കുറേ ഫോർവേഡുകൾ, പിന്നെയും ഏതൊക്കെയോ സൈറ്റുകളിൽ നിന്നുമുള്ള ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റുകൾ, ഏതൊക്കെയോ സോഷ്യൽ നെറ്റിവ്ർക്കിൽ നിന്നുള്ള നോട്ടിഫിക്കേഷൻസ്....

വന്നുവന്ന് ഇപ്പൊ മെയിൽബോക്സ് ഒരു കച്ചറാ ബോക്സായി മാറിയെന്നു തോന്നി അവൾക്ക്. ഒരുതരം മരവിപ്പ്. ഒരുദിവസം ഇന്റർനെറ്റ് തന്നെ  മുഴുവനായി കട് ചെയ്ത് , ലാപ് ആർക്കെങ്കിലും ദാനം ചെയ്ത്, അത്യാവശ്യം വേണമെങ്കിൽ മാത്രം വല്ല മാളിലും പോയി, വൈഫൈ കണക്റ്റ് ചെയ്ത് മൊബൈലിൽ നിന്നും നെറ്റ് ആക്സസ് ചെയ്താൽ പോരേ എന്നും അവൾ വിചാരിച്ചു.

ജീവനുള്ള ഒരു മെയിലിനായുള്ള കാത്തിരിപ്പ്! കാത്തിരുപ്പു കൊണ്ടുള്ള ഫലം മരവിപ്പു മാത്രമാണ്, അല്ലെങ്കിലവസാനം വല്ല നാലുവരിയും എഴുതിവെയ്ക്കാം... ജീവനവസാനിക്കാൻ പോകുന്നു എന്നു തോന്നുന്ന ഒരു സമയത്തോ (കഴിയുമെങ്കിൽ), അല്ലെങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും സ്വയമൊന്നുമല്ലെന്നു തോന്നുന്ന ഒരു നിമിഷത്തിലോ എടുത്തുവായിയ്കാൻ..

"ഇരുന്നയിരുപ്പിലങ്ങനെ കാത്തിരുന്നൊടുങ്ങുന്നതാവും
ഭൂമിയിലെ മനുഷ്യർക്ക്
സ്വർഗ്ഗവാസികൾക്കു നൽകാവുന്ന
ഏറ്റവും കടുത്ത ശിക്ഷ.
ഒരു ജന്മം മുഴുവൻ കാത്തിരുപ്പാവുന്നവർക്ക്
ആശ്വസിയ്ക്കാൻ
ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന വെയിൽസ്തൂപത്തിൽ കാണുന്ന പൊടി പോലെയുള്ള
കുറേ ഓർമ്മകളുണ്ടാവും കൂട്ടിന്. "

അതെ. കാത്തിരുപ്പിന്റെ ഇടവേളകളിൽ ഓർത്തെടുക്കാം, ജീവൻ തുടിയ്ക്കുന്ന മെയിലുകളെ വായിച്ചെടുത്തിരുന്നത്.. കാത്തിരിയ്ക്കാനുള്ള ഇട പോലും കിട്ടാതെ ഇടവിട്ടിടവിട്ട് ഇൻബോക്സിൽ വന്നുവീണിരുന്ന ജീവന്റെ തുടിപ്പുകളുള്ള പണ്ടത്തെ മെയിലുകൾ. സംഗീതം പോലെ, കവിതകൾ പോലെയൊക്കെ ഹൃദയത്തിലേയ്ക്കു നേരിട്ട് വന്നെത്തിയിരുന്ന മെയിലുകൾ.

"കാത്തിരുന്നിട്ടും പ്രയോജനമൊന്നുമില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും
കാത്തിര്യ്ക്കാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും തോന്നിപ്പിയ്ക്കുന്ന എന്തോ ഒന്ന്..
സ്വർഗ്ഗവാസികൾക്കൊരിയ്ക്കലും മനസ്സിലാവാത്തത്
'നരക'വാസികൾക്കു മാത്രം എന്നുമറിയുന്നത്,
അതാണ് കാത്തിരുപ്പിന്റെ 'ഹൈലൈറ്റ്'."

അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. കണ്ണുകളിൽ കാത്തിരുപ്പിന്റെ ബാക്കി ശകലങ്ങൾ അപ്പോഴുമുണ്ടായിരുന്നിരിയ്ക്കണം. മെയിലിൽ നിന്നും സൈനൗട് ചെയ്തു. ഒരു സ്വെറ്ററെടുത്തിട്ട്, പുറത്തെ കോച്ചുന്ന തണുപ്പിലേയ്ക്ക്, സൂര്യനസ്തമിച്ചു തുടങ്ങുന്ന നഗരത്തിന്റെ റോഡരികിലൂടെ തനിയേ നടക്കാൻ പോയി.
റോഡരികിലെ ടൈൽസ് പാകിയ പാതയോരം ഇനിയും നടക്കാനുള്ള ദൂരമളന്നു, കൂടണയയുന്നതിനു മുമ്പേ ബാകിയുള്ളതുകൂടി ധൃതിയിൽ കൊക്കിലൊതുക്കുന്ന പ്രാവുകളെ കൂടുകളിലെയ്ക്ക് പറത്തി വിട്ട്, വഴിയൊരുക്കി അവളേയും കാത്തു കാത്തങ്ങനെ അനങ്ങാതെ കിടന്നു.

പൊടുന്നനെ മൊബൈലിൽ ഒരു മെസ്സേജോ, മെയിലോ വന്നു വീണതിന്റെ ശബ്ദം.

ഷണ്മുഖപ്രിയ

ജനാലച്ചില്ലു പ്രതലങ്ങളിൽ
പ്രഭാതം പറ്റിച്ചുക്കൊടുത്ത മഞ്ഞുതുള്ളികളിൽ
നിറഞ്ഞു പൂത്തു വരുന്ന കുഞ്ഞു ലോകങ്ങൾക്ക്
നനഞ്ഞ വെയിലിന്റെ സുവർണ്ണ തിളക്കം,
മാനം പ്രതിഫലിപ്പിയ്ക്കുന്ന കടുംനീലയുടെ കടുത്ത സ്നേഹം,
തണുപ്പും കൊണ്ടുവരുന്ന കുഞ്ഞിളംകാറ്റിന്റെ തരിപ്പിയ്ക്കുന്ന മണം....

ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട്,
ലോകം മുഴുവൻ ചിറകടിച്ചു
പിടഞ്ഞുണർന്നുയർന്നു വരുന്ന ഷണ്മുഖപ്രിയ ആയിമാറുന്നു !

അടുക്കളയിലെ കൃഷി - 2

ഒരുപാട് കാലത്തെ ഒരു മോഹമാണീ മുകളിൽ കാണുന്ന ഫോട്ടോയിലെ സംഭവം. പെട്ടെന്നു കണ്ടാൽ ഒരു കുറ്റിക്കാട് പോലെയൊക്കെ തോന്നാമെങ്കിലും അത് ഞങ്ങളുടെ വില്ലയ്ക്കു മുന്നിലെ ഇത്തിരി സ്ഥലത്ത് ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത ഒരു കുഞ്ഞു തോട്ടമാണ്. 2009-ൽ അടുക്കളയിലെ കൃഷി എന്നൊരു പോസ്റ്റ് ഇട്ടിരുന്നു, ആ മോഹം ഒന്നു ബ്ലോഗിലൂടെ പങ്കുവെയ്ക്കാൻ. പക്ഷേ അന്നു പോലും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല, ഇങ്ങനെയൊരു തോട്ടം യാഥാർത്ഥ്യത്തിലാവുമെന്ന്.

ഇതിൽ വെണ്ടക്കാ തൈകൾ മുളച്ചു വന്നിട്ടുണ്ട്. വിത്ത് ഉണക്കി നാട്ടിൽ നിന്നും ഒരു സുഹൃത്ത് കൊണ്ടുവന്നിരുന്നു. പിന്നെ വഴുതനങ്ങയുടെ ഒരു തൈ ഇവിടത്തെ nursery -യിൽ നിന്നും വാങ്ങി, രണ്ടെണ്ണം. പിന്നെ പഴുത്ത പച്ചമുളകിൽ നിന്നും എടുത്ത വിത്ത് മണ്ണിൽ പാകിയുണ്ടാക്കിയ പച്ചമുൾകു ചെടികൾ. ബാക്കി തുളസിച്ചെടി, ഒരു മുല്ല, കറിവേപ്പില. കഴിഞ്ഞു. തോട്ടം. :-)

പച്ചമുളകാണ് ഇതുവരെ ആകെ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളത്. മുറ്റത്തു നിന്നും പറിച്ച് റൈത്തയിലും കറിയിലുമൊക്കെ ഇട്ടുകഴിഞ്ഞാൽ, സത്യം പറഞ്ഞാൽ കളയാൻ തോന്നാറില്ല! അതും കൂടെ കഴിയ്ക്കും! :-) പൈസ കൊടുത്ത് കടയിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ പച്ചമുളകിനെ പോലും പ്ലെയിറ്റിന്റെ ഓരത്തേയ്ക്ക് മാറ്റിവെയ്ക്കാൻ മടിയില്ലായിരുന്നു. ഇത് ഇപ്പൊ എങ്ങിനെ കളയും? കളയുന്നതു പോട്ടെ ഇവരെയൊന്നും ചെടിയിൽ നിന്നു തന്നെ പറിച്ചെടുക്കാൻ തോന്നുകയില്ല. They are crispy.. smells fresh! you can't throw them away just like that... :-)

ഹാളിലെ കർട്ടൻ മാറ്റി ജനാലയിലൂടെ നോക്കിയാൽ കാണാം തോട്ടം. :-)

കണ്ടോ? പൂക്കൾ വെളുത്തു വെളുത്ത് ഇങ്ങനെ തൂങ്ങിക്കിടക്കും, അതിലേയ്ക്ക് രാവിലെ നേരത്ത് തേൻ കുടിയ്ക്കാൻ വരും ഈ രാജ്യത്ത് ഞാനിതു വരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ചില പാർട്ടീസ്... പൂക്കൾ വാടുമ്പോഴേയ്ക്കും അതിന്റെ ഞെട്ടിൽ നിന്നും പുറത്തേയ്ക്കുന്തി വരും മുളകുവീരൻ. :-) ഇടതുഭാഗത്ത് തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന മുളകിന്റെ അറ്റത്ത് കാണാം വാടിപ്പോയ പൂവ്. തേനുള്ള ഈ പൂവിൽ നിന്നുമോ എരിവുള്ള മുളക് വരുന്നത് ! :-)

എഫ്.ബി.യിൽ തപ്പിയപ്പോൾ ഇങ്ങനെയൊരു ഗ്രൂപ്പും കണ്ടു. അതിൽ ഗൾഫിലൊക്കെ ഉള്ള ബാൽക്കണികളിലും മുറ്റത്തുമൊക്കെ വെച്ചുപിടിപ്പിക്കുന്നതു കണ്ടാൽ, ഈ തോട്ടമൊക്കെ ഒന്നിനുമില്ല. എന്നാലും ആദ്യത്തെ സ്റ്റെപ് എന്ന നിലയ്ക്ക് ഇത് ഈ ബ്ലോഗിൽ കിടക്കട്ടെ.
എഫ്.ബി ഗ്രൂപ് താല്പര്യമുള്ളവർക്ക് - https://www.facebook.com/groups/krishi/

ഇനി അടുത്തത് തക്കാളിയിലേയ്ക്കാണ് പ്ലാൻ. തക്കാളിത്തൈ നട്ടത് പിടിച്ചില്ല, ഇലകളൊക്കെ ചുരുണ്ടുചുരുണ്ട് പോയി. പിന്നെ സൂര്യകാന്തിയുടെ വിത്തുകളും ഇരിയ്ക്കുന്നു, നടാൻ. ഇനി സ്ഥലമൊക്കെ ഒന്നു കൂടി എക്സ്റ്റെൻഡ് ചെയ്തെടുത്ത്, മണ്ണിട്ട് വീണ്ടും ചെയ്യണം, അപ്പോഴേയ്ക്കും
 ഇത് വിജയകരമാവുമോ എന്നും അറിയണം.

ഇക്കഴിഞ്ഞ ജീവിതം

കഴിയാൻ പോകുന്ന ഈയൊരു വർഷത്തെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കുകയാണെങ്കിൽ, സത്യത്തിൽ വാക്കുകളെ കൊണ്ട് പറഞ്ഞറിയിയ്ക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. 'ഇക്കഴിഞ്ഞുപോയ' ജീവിതത്തിനു പല പല അർത്ഥതലങ്ങളുണ്ട്, ഉത്തരങ്ങളുണ്ട്, ഉത്തരമില്ലായ്മകളുണ്ട്, വിശദീകരണങ്ങളുണ്ട്, അനുഭവതലങ്ങളുണ്ട്.

ചോദ്യങ്ങൾ ഒരുപക്ഷേ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആണെങ്കിൽ...
എങ്ങനെ ജീവിച്ചു?
എന്തിനു ജീവിച്ചു?
ആർക്കെല്ലാം വേണ്ടു ജീവിച്ചു?
എന്തെല്ലാം നേടി?
എന്തെല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടു?
എന്തെല്ലാം അറിഞ്ഞു?

ഇതിനൊന്നും വ്യക്തമായ ഉത്തരമേ പക്കലില്ലാ, പക്ഷേ ചിലതെല്ലാം എത്ര വായിച്ചാലും, എത്ര ബുദ്ധിപരമായി കേട്ടും, കണ്ടും അറിഞ്ഞാലും അനുഭവതലത്തിലൂടെ അവയെയൊക്കെ അറിയുമ്പോഴേ 'അറിവ്' എന്നതിനും, 'അനുഭവം' എന്നതിനും അതിന്റെ അർത്ഥത്തിനുള്ള പൂർണ്ണത ലഭിയ്ക്കുന്നുള്ളു.

അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോൾ ചെല തോന്നലുകൾ ....ചെല  random thoughts...

എന്തെല്ലാം നേടി?

'നേടി' എന്നു നമ്മൾ വിചാരിയ്ക്കുന്നവയൊക്കെ മടക്കി കൊടുക്കാനുള്ളവയാണ്.  അഥവാ കൊടുക്കുക എന്ന ഒരു ചെയ്തിയുടെ അനുഭവതലങ്ങളിലൂടെ, അതിന്റെ അനുഭവിച്ചറിയുന്ന അറിവിലൂടെ നാം യഥാർത്ഥത്തിൽ അതിനെ 'നേടുകയല്ല', സ്വന്തമാക്കുകയാണ് എന്നാലോചിച്ചു നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ? അങ്ങനെ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടോ? സ്വന്തം എന്ന പദത്തെ എത്രത്തോളം തത്വചിന്തകൾ 'നിരർത്ഥകമാക്കുന്നുണ്ടോ' അത്രത്തോളം അതിന്റെ  മറുവശത്ത് ഈ ഭൂമിയിൽ ജീവിയ്ക്കുന്നിടത്തോളം, സ്വന്തമെന്ന പദത്തിന് ഒരു ജീവിതവുമായി കൂട്ടിച്ചേർത്തു വെയ്ക്കാവുന്ന ചില സൗന്ദര്യാംശങ്ങളുണ്ട്. കുറച്ചു കൂടി വ്യക്തമാക്കിയാൽ ജീവിക്കാനുള്ള വെളിച്ചമായി, ജീവിക്കാനുള്ള ഊർജ്ജമായി, ജീവിക്കണം എന്ന തോന്നലിനെ ഉത്തേജിപ്പിയ്ക്കുന്നതിനായി ഈ ഭൂമിയിൽ, ഈ മനസ്സിൽ സ്വന്തമായി ചിലതൊക്കെ ഉണ്ടെന്ന ആത്മവിശ്വാസം. ആ 'സ്വന്തം' സ്വന്തമല്ലെന്ന 'അറിവിൽ' തന്നെ, അറിഞ്ഞുകൊണ്ടു തന്നെ, സ്വന്തമെന്ന വികാരം ആ അറിവിൽ നിറഞ്ഞുതുളുമ്പുന്ന ഒരു ജീവിതത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം. സ്വന്തമെന്നാൽ എന്താവാം എന്ന് ഒരു ജീവിതത്തിനു മാത്രം പറഞ്ഞുതരാനാവുന്ന ഒരസുലഭ അനുഭവതലമാണ്!

എന്തെല്ലാം അറിഞ്ഞു?
'അറിയുന്നു' എന്നു നാം വിചാരിയ്ക്കുന്നവയൊക്കെയും പലപ്പോഴും അറിയുന്നത് നിശ്ശബ്ദതയിലൂടെയാണ്, ശബ്ദത്തിലൂടെ അല്ല!
നിശ്ശബ്ദത ആയിരിയ്ക്കണം ഈ ലോകം കാതിൽ പറഞ്ഞുതരുന്ന ഒരു രഹസ്യം.  മൃഗങ്ങൾ 'നിശ്ശബ്ദരാണ്',  ചുരുങ്ങിയത് ഒരർത്ഥത്തിൽ മനുഷ്യന്റെ ശ്രവണശക്തിയുടെ പരിമിതിയിലെങ്കിലും. മൃഗങ്ങൾ അതുകൊണ്ടു തന്നെ പലപ്പോഴും ഒരേസമയം മനുഷ്യന്റെ അടിമയായും, ആക്രമിച്ചു കൊല്ലുന്ന അക്രമസ്വഭാവമുള്ളവയായും ആകുന്നു. 'അടിമ'യായി കഴിഞ്ഞാൽ അവ സ്നേഹിച്ചു കൊല്ലുന്നു, അത് മനുഷ്യനുമായി ഇണങ്ങിചേർന്നാൽ മനുഷ്യൻ അതിനോടു ചെയ്യുന്ന ഒരു പ്രവൃത്തിയേയും എതിർക്കാതെ, അനുസരിച്ച് എന്തും ചെയ്യാൻ തയ്യാറാവുന്ന passive mode -ൽ ആകുന്നു. അക്രമസ്വഭാവം വന്നാലുമതെ, മനുഷ്യനെ കൊല്ലുന്നു. ഇതു രണ്ടിനും ഇടയിലുള്ള ആശയവിനിമയം അവയ്ക്കു സാദ്ധ്യമാകുന്നില്ല, എന്നു നാം മനുഷ്യർ അവയെ നോക്കിക്കാണുന്നു. അതുകൊണ്ട് അവയുടെ 'നിശ്ശബ്ദത' നിരർത്ഥകങ്ങളായി മനുഷ്യനു അനുഭവപ്പെടുന്നു.

എന്നാൽ മനുഷ്യന്റെ നിശ്ശബ്ദത, പ്രകൃതിയുടെ നിശ്ശബ്ദത പലപ്പോഴും ഒരു മനുഷ്യജീവിതത്തിൽ അർത്ഥസമ്പുഷ്ടമാണ്. അതിൽ, ഈ ഭൂമിയിൽ ഏറ്റവും അധികം ഒരവയവം ഉപയോഗിച്ച് 'കമ്മ്യൂണിക്കേഷൻ' എന്ന പ്രവൃത്തി ശബ്ദത്തിലൂടെ, ഒരു പ്രത്യേക ഭാഷയിലൂടെ ശീലിച്ചെടുക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ നിശ്ശബ്ദത, മൗനം എന്നിവയ്ക്കൊക്കെ വല്ലാത്ത, അവിശ്വസനീയമാം വിധത്തിലുള്ള അർത്ഥതലങ്ങളാണ് പലപ്പോഴും കൈവരുന്നത്. പല 'അറിവുകളും' നിശ്ശബ്ദതയിലൂടെ നാം അറിയുന്നുണ്ട്. ബുദ്ധി പ്രവർത്തിച്ചു പ്രവർത്തിച്ച് തളരുമ്പോൾ ഒരു തുള്ളി നനവിറ്റിയ്ക്കുന്ന കുളിർമ്മയായി വരുന്ന മൗനവും അതിന്റെ അർത്ഥങ്ങളും.. Silence must be the most beautiful language a human can speak, എന്നും It can also be the 'worst' language a human can communicate through എന്നും രണ്ടും പറയാം... രണ്ടായാലും ചുരുക്കത്തിൽ the silence speaks! sometimes loudly! :)
ഈ ഭൂമിയിലെ മനുഷ്യരെല്ലാം ഒരുനാൾ നിശ്ശബ്ദരായിപ്പോയാൽ ... ഒന്നാലോചിച്ചുനോക്കു!ആ 'ശബ്ദം' കൊണ്ട് ഭൂമി രണ്ടായി പിളർന്നുപോയേനേ!

നഷ്ടം - നഷ്ടപ്പെടാൻ ഒന്നുമില്ല എന്നതാണ് സത്യം! അഥവാ നഷ്ടപ്പെട്ടു പോകുമോ എന്നു ഭയം ചിലപ്പോഴെങ്കിലും തോന്നുന്നവ, അവ ഒരിയ്ക്കലും നഷ്ടങ്ങളുടെ പട്ടികയിലേ വരില്ല. നഷ്ടപ്പെട്ടു പോകുന്നുവോ എന്നു തോന്നുന്നവ ഹൃദയത്തിനകത്ത് ഏറ്റവും തീവ്രതയിൽ നിക്ഷേപിക്കപ്പെട്ടവയായിരിയ്ക്കും. അതുകൊണ്ടു അവ നഷ്ടങ്ങൾ ആകുന്നില്ല. അവ എന്നും ഹൃദയത്തിൽ, ഓർമ്മകളിൽ ലാഭങ്ങൾ മാത്രമായി അങ്ങിനെ കിടന്നോളും. നഷ്ടങ്ങൾ എന്ന ഒരു പട്ടികയേ ഞാൻ മനഃപൂർവ്വം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാനാഗ്രഹിയ്ക്കുന്നില്ല. കിട്ടിയതൊക്കെയും, അറിഞ്ഞതൊക്കെയും ലാഭങ്ങൾ മാത്രം! ഒന്നുമില്ലല്ലോയെന്നു ചിലപ്പോഴെങ്കിലും തോന്നിപ്പോകുന്ന ഈ ജീവിതിത്തിലാകെ പെറുക്കിയെടുക്കാൻ കിട്ടുന്നത് ഈ ലാഭം മാത്രം!

ആർക്കെല്ലാം വേണ്ടി ജീവിച്ചു?
ഇതൊരു വല്ലാത്ത ചോദ്യം. മനുഷ്യൻ ആർക്കെല്ലാം വേണ്ടി ജീവിയ്ക്കണം? പ്രത്യേകിച്ച് ഇവിടുത്തെ സാമൂഹ്യ പശ്ചാതലത്തിൽ, ഒരു സ്ത്രീ മറ്റുള്ളവർക്കു വേണ്ടി അവനവനെ മറന്ന്,  'ജീവിക്കുക' എന്ന ഒരു സങ്കല്പത്തിനു കിട്ടുന്ന 'മഹത്വം' ഉണ്ട്, പ്രത്യേകിച്ച് അമ്മ, ഭാര്യ, മകൾ, മരുമകൾ, എന്നീ ഒരുപാട് ബന്ധങ്ങളുടെ കെട്ടുപാടുകളും, ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും ഉള്ള റോളുകൾക്ക്. അങ്ങനെയുള്ള സ്ത്രീകളോട് ബഹുമാനമേ ഉള്ളു, പക്ഷേ അതൊക്കെ വ്യക്തിയധിഷ്ഠിതമായ സ്വഭാവം എന്നേ കാണുന്നുള്ളു. അത്തരം വ്യക്തിസ്വഭാവങ്ങളെ മുഴുവൻ കൂട്ടിച്ചേർത്തുവെച്ച് 'സ്ത്രീ' എന്നൊരു സങ്കല്പം ഉണ്ടാക്കിത്തീർക്കുമ്പോൾ പലപ്പോഴും അതിലൊക്കെ മിസ് ആയി പോകുന്നത് 'വ്യക്തി ഗുണങ്ങൾ' കൂടിയാണ്. ഓരോ വ്യക്തിയിലുമുള്ള unique എന്നു പറയാവുന്ന / കരുതപ്പെടുന്ന സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ കൂടിയാണ്. വ്യക്തിയുടെ ആവിഷ്ക്കാര സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളാണ്. ഇത്തരം 'സങ്കല്പങ്ങളെ' അനാവശ്യമായി കൊട്ടിഘോഷിച്ച്, വാഴ്ത്തി വരുന്നതു എന്തിനാണെന്നിതു വരെ മനസ്സിലായിട്ടില്ല. എന്നിട്ടും അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു സാമൂഹ്യ സങ്കല്പ ചിന്താഗതിയിൽ നിന്നും തീർത്തും പുറത്തുവരാനായിട്ടില്ല. എന്നിലെയെന്നെ സദാ അത്തരം സങ്കല്പനങ്ങളിലേക്ക് 'ഉയർത്തിക്കൊണ്ടുവരുവാനുള്ള' ത്വര - സംഘർഷം - അത് എന്നിലെന്നുമുണ്ട്. യുദ്ധം ചെയ്യാൻ വയ്യ, പ്രിയപ്പെട്ടവരെ, കൂടെയുള്ളവരെ ജാള്യതയിലകപ്പെടുത്താൻ വയ്യ.. കുന്തം! :-) :-)
എന്നാലും എനിക്കിപ്പൊ പറയാം, ഈ വർഷം ഞാൻ 'എനിക്കു' വേണ്ടി ജീവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചില നിമിഷങ്ങളിലെങ്കിലും!
..... യാത്ര ഇനിയും തുടരേണ്ടതുണ്ട് ....
വഴി നീണ്ടുകിടക്കുന്നു ....

വാസ്തവത്തിൽ അത്തരം 'നിമിഷങ്ങൾ' മുകളിലുള്ള വിശദീകരണങ്ങൾക്കൊക്കെയുള്ള ഒറ്റ വാക്കിലുള്ള ഉത്തരം  പോലുമാവും!

ഇനി ഏറ്റവും ആദ്യത്തെ രണ്ടു ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഒറ്റ മറുപടിയേ ഉള്ളു.

എന്തിനു ജീവിച്ചു? - ജനിച്ചതുകൊണ്ട് ജീവിച്ചു/ ജീവിയ്ക്കുന്നു. :-)
എങ്ങനെ ജീവിച്ചു? - ഒരു മനുഷ്യൻ, സ്ത്രീയായാലും പുരുഷനായാലും, സാധാരണയായി ഈ ഭൂമിയിൽ എങ്ങനെയൊക്കെ ജനിച്ചു ജീവിയ്ക്കുന്നുവോ ( പല ഘട്ടങ്ങളിലായി, പല പ്രാവശ്യം പോസറ്റീവിൽ നിന്നും നെഗറ്റീവിലേക്കും, നെഗറ്റീവിൽ നിന്നും പോസറ്റീവിലേയ്ക്കും, പോസറ്റീവിൽ നിന്നും പകുതി വന്ന്, നെഗറ്റീവിൽ നിന്നും മറ്റേ പകുതി വന്ന്, ന്യൂട്രലായും, മിഡിൽ പാത്തായും ഒക്കെ  ) അതുപോലെയൊക്കെ തന്നെ ജീവിച്ചു /ജീവിയ്ക്കുന്നു.  ഇപ്പൊ പോസറ്റീവും നെഗറ്റീവും ന്യൂട്രലും ഒക്കെ ഏതാണ്ട് ഒന്നുതന്നെ! :-)
ഹല്ലപിന്നെ!

:)

സ്വപ്നമേ....

കുറേ വിചാരവലകളും
നനുത്ത ഓർമ്മകൂടുകളും
മൊഴിയേതെന്നറിയാത്ത
നിറക്കാഴ്ചകളും
ഒറ്റയിഴ സൂചിയിൽ കോർത്ത്
മനസ്സിന്റെ പട്ടുതുണിയിൽ
ഉറക്കം താഴോട്ടും മേലോട്ടും
കുത്തിവലിച്ചു
തുന്നിയെടുക്കുന്ന
പട്ടുവസ്ത്രമായിരുന്ന സ്വപ്നം.

 ഉറക്കത്തിന്റെ രണ്ടു ശ്വാസങ്ങൾക്കിടയിലെ
സമയത്തിലതിനു
ചിറകുമുളച്ച് പറക്കുവാനൊരുങ്ങവേ
ഞാനതിനെന്റെ ഹൃദയം കടം കൊടുത്തു.

ഉറക്കം നെയ്തുനെയ്തെടുക്കുന്ന
നൂലുകൾക്കിടകളിൽ എന്റെ ഹൃദയം പിടച്ചു,
കണ്ണുകൾ അതിവേഗം ചലിച്ചു,
ശരീരമില്ലാതെയായി.
മനസ്സു പട്ടുവസ്ത്രത്തിൽ പറ്റിച്ചേർന്നു.

തൂവലു പോലൊരു സ്പർശം,
ഒപ്പം ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന ഒരു സാന്നിദ്ധ്യം,
പതുക്കെ പൊക്കിയെടുത്ത് ഭൂമിയുടെ
മറ്റൊരു തീരത്ത് കൊണ്ടെയിട്ട്,
ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നതിനിടെ
എപ്പൊഴോ ആ ഹൃദയത്തെ
എന്റെ നെഞ്ചിലേയ്ക്കെടുത്തു വെച്ചിരിയ്ക്കണം.

കണ്ണു തുറന്ന്
സ്വപ്നഹൃദയത്തിലേക്കു നടന്ന്
കണ്ണുമടച്ച്
സ്വപ്നമല്ലാത്ത ജീവിതത്തിലേയ്ക്കിറങ്ങിപ്പോന്നു.








..

Distance

The Sun : Whether you know or not, I continue to be here...

The earth : I know you are always there for everyone surrounded you. I will also continue to be here one among them, by just reading you from my eyes and feeling you from my heart silently, within the distance...

A Christmas letter!

 To the 'other' heartbeat which is throbbing on the other end of the world...

What shall I write to you now? No idea. But on this Christmas day I should write to you something. To remind you that I am here still alive, and you are also there alive!
Let me scribble something on what I feel like now, at this very moment, about what I experience from you... What I read through from your piercing silence...

Christmas is all about Happiness.. It has got music, bells, little, tiny sounds all over the world, it has got a face with the innocence of a baby, the brightness of the stars, angels with wands, red colors of 'Santas' etc,etc... More than that we all stress on two words- Love and peace - while talking about what a Christmas actually meant to be!

Anyways I have felt personally about this word Love, which can also be a bit tricky in everyone's life. Love cannot be termed as a fixed emotion that which is generally accepted by this whole world. Each has got their own experience, taste and vision about Love, depending on how one wishes to 'Love' and how one wanted to be loved. Apart from all these 'Christmas-feelings' and those so called 'neutral senses' that supposed to be maintained in 'Love', I feel something else, something out of my emotions - Because sometimes Love is too personal in its character. Even more special to anyone that can be personally cherished by some poignant moments, memories...
You know? The strongest aspect of Love is that you become the WEAKEST when you are in Love! Believe me...
Thus Love can be adventurous, sometimes scary, sometimes missing from the heart, another time it is all about distance, pain, and even pleasure! And most of the time it is a mystery that lies within you!

You have to 'sense' Love at once, the moment when it blossoms from your heart. The depth of it that which connects to you, lasts only for some moments in one's life, though Life is full of Love! But those moments must be something special, it can take you to some other world and there you may undergo the 'REAL' pain, oneness, liking, longing, touches, hugs, kisses, pleasure, silence, peace, music, poetry all these characters in its  literal meaning. The Love comes out from you like a music interwoven into silence or like how silence interwoven into a music piece! I mean, it is like some one should feel like this- "The silence in you is full of my Love to you, or My Love is full of silence in you, ie, the 'YOU'!  Love can only be the one phenomenon  which can lead you to the other world where you find your 'self' is missing and you are ready to surrender... ready to wait... ready to take all the pains.. ready to touch the other feet,  ready to peel off all your social / individual/ political perceptions about life, self and ready to update the strategies... and being one with the other and finally out of some realization at some stage, you are just ready to leave 'the other' to the sky with full of freedom.. letting off to the vastness of sky freely, independently, with its own wide open wings... wishing 'the other' all the happiness and peace ...! without holding tightly back towards you! and you remain hollow and empty below the sky, on the ground watching the world, may be with a tear drop that does not roll out of your eyes,  and again Love and Love and Love from the heart upto the sky...
Love continues to be a mystery in one's life.... You cannot hold Love tightly in your fist. It is like a bird. Or like a child who wriggles to be  free from the mother's tight embrace.. there will always be a piece of sky hiding in every wings.. One day it has to be set free!

And sometimes Love is all about freedom, equality, also is about democracy .... a natural process of being  connected and linked with Politically and democratically from one individual to the other individual equally made up of some unknown threads!
Love is life...Life is Love...
Love is You, Love is Me.
Love is the strength that naturally exists within you, even without your knowledge..

So please don't miss to catch that moment from your heart when your LOVE blossoms.. :-) whether it be Christmas, New Year, Onam or any other festive occasion!! But just do not leave your heartbeats unheard...

Wishing you a Merry Christmas...

With Love and hugs...
From the 'other' heart beat throbbing at this end of the world.