നീയെന്നാൽ...

മൗനമാകുന്ന നിന്റെ മൺകുടത്തിലേക്കു
ഒഴുകിയെത്തുന്നുണ്ട് ഇരമ്പിവരുന്ന ഒരു
പുഴ.

നിന്റെ ഹൃത്തടാകത്തിലേക്ക്
അതിന്റെ തണുപ്പിലേക്ക്
ചുടുനീരായൊഴുകിയെത്തുന്നുണ്ട്
പൊട്ടിയൊലിച്ചിറങ്ങുന്ന ഒരു കണ്ണുനീരുറവ.

"എത്ര നാളായെന്നോടൊന്നു മിണ്ടീട്ട്!
എത്ര നാളായി നിയെന്നെ വിളിക്കുന്ന
ആ പേരിനെ വിളിച്ചു കേട്ടിട്ട്!"
എന്നെത്ര പരിഭവപ്പെട്ടിട്ടും പോരാതെ
നിന്റെ പരുപരുത്ത കവിൾത്തടം
ഉമ്മ വെച്ചു ചുകപ്പിക്കാനെത്തുന്നുണ്ട്
അകലെനിന്നും പാറിവന്നുപൊതിയാൻ
ഒരു അപ്പൂപ്പൻതാടിക്കൂട്ടം.

നിന്റെ നെഞ്ചിൻ ചുവട്ടിൽ
നിന്റെ കൈരോമത്തലപ്പിൽ,
നിന്റെ ചുമലുകളിൽ പറ്റിയിരിക്കുന്ന
വിയർപ്പുതുള്ളികളിൽ,
സ്നേഹമെന്നുച്ചരിക്കുന്ന നിന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ
പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നുണ്ട്
നീപോലുമറിയാതെ
നീ ശ്വസിക്കുന്ന ശ്വാസത്തെ കേട്ടുകൊണ്ട്
നിന്റെ ഏകാന്തതയുടെ തേൻ നുകർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന,
ചിറകുകൾ ഒതുക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടൊരു
ചിത്രശലഭം.

നിന്റെ കാഴ്ചകളെ ഒപ്പിയെടുക്കുന്ന നിന്റെ കണ്ണുകൾ.
നിന്റെ അക്ഷരങ്ങളെ എഴുതിനിറക്കുന്ന നിന്റെ വിരലുകൾ.
ആവേശത്തോടെ, സ്വന്തമാണെന്ന ഊക്കോടെ,
അടക്കിവെച്ച സ്നേഹത്തോടെ
ഒരു തലോടലായി വന്നു മായുന്ന പോലെ
മഴവില്ലുപോലത്തെ നിന്റെ ശബ്ദം.

അസൂയ കൊണ്ടു നിറഞ്ഞ ഏതോ കാറ്റ്
നിന്റെ ചീകിവെച്ച മുടിയിഴകളെ ഇളക്കിമാറ്റി,
നിന്നെ തൊട്ടുമാറി അതിലേ കടന്നുപോകുന്നുണ്ട്......