സത്യം

എങ്ങുനിന്നോ എന്നില്ലാതെ എന്തിൽ നിന്നോ
ഉത്ഭവിക്കുന്ന ഒരു കുത്തൊഴുക്ക്.
കുത്തിയൊഴുകലിനിടെ നിർമ്മിക്കപ്പെടുന്ന
ചില ബിംബങ്ങൾ, ധ്വനികൾ, ശബ്ദങ്ങൾ...
സ്വപ്നങ്ങൾ, മോഹങ്ങൾ, കേൾക്കലുകൾ, പറയലുകൾ...

ഇടതൂർത്തി ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും, ഒതുങ്ങിപ്പരന്നും ഉരുവം കൊള്ളുന്ന,
ഒളിവെട്ടുന്ന കാഴ്ചകൾ, വിചാരങ്ങൾ, കൗതുകങ്ങൾ,
പ്രതിഫലനങ്ങൾ, കൈമാറലുകൾ, കണ്ടെടുക്കലുകൾ.

ചിലപ്പോൾ പൊളിച്ചടുക്കലുകൾ...
അതുമല്ലെങ്കിൽ ഒരുവേള, ആളുയരത്തിൽ കാടുകയറിയ പൊന്തകളെ വെട്ടിത്തെളിച്ചും , ഉറച്ചുപോയ പാറക്കെട്ടുകളെ തുരന്നുണ്ടാക്കിയും, പൊള്ളുന്ന വെയിലത്ത് മറയില്ലാതെ, ഉഷ്ണക്കാറ്റിൽ പല്ലിളിച്ചു നിൽക്കുന്ന അവസ്ഥയിലകപ്പെട്ടും, പാതിവഴിയിലിട്ടോടുവാൻ നിർബന്ധിക്കുന്ന ഒരസംതൃപ്തയാത്ര സമ്മാനിക്കുന്ന മുറുക്കുയിറുക്കങ്ങൾ...

ഇതിനിടെ വഴിയിലുടനീളം ഉള്ളിലമർന്നു പടിയുന്ന വേദന.
വേദനയിലുരുകി, ഒടുവിൽ കണ്ടെടുക്കുന്ന നേര്!
അതിന്റെ പൊരുൾ.
ആനന്ദം...

ശില്പിയുടെ വേദന ഉരുക്കിയെടുത്ത ശില്പത്തിനകത്തെ സത്യം!