എന്റെ ഈ ഓണത്തിന്...

ഇപ്പൊ കുറേ കാലമായി ഓണത്തിനോടൊന്നും പ്രത്യേകിച്ചു തോന്നാറില്ല, എന്തോ....ഇവിടെ വെറുതെ ആൾക്കാരെ വിളിച്ചു വരുത്തി, അടുക്കളയിൽ കിടന്ന് നുറുങ്ങി, അടുപ്പത്ത് കഷ്ണം വേവുന്ന വാസനയിൽ ഞെരുങ്ങി, അവസാനം അഭിനന്ദനവാചകങ്ങളിൽ മയങ്ങി, മടുക്കും ഈ മട്ട് ആഘോഷം വേഗം.
എന്നാൽ ഒപ്പം എല്ലാവരും കൂടിക്കഴിഞ്ഞാൽ, ഈ കൂടിച്ചേരലല്ലേ ശരിയ്ക്കും ഓണം അല്ലെങ്കിൽ വിഷു എന്നു മറിച്ചും തോന്നും. എല്ലാം വീട്ടിൽ തന്നെ വെച്ചുണ്ടാക്കികിട്ടിയല്ലോ ഇപ്രാവശ്യവും, രക്ഷപ്പെട്ടു! എന്നും പുറത്തുപറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ഉള്ളിൽ തോന്നും.
എന്തൊക്കെ ഗൃഹാതുരത്വം അയവിറക്കിയാലും, നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ ഓണക്കാലങ്ങളെ ഓർത്തു നെടുവീർപ്പിട്ടാലും, വരുന്ന തലമുറയ്ക്കെല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടു പോകുന്നേ എന്നലമുറയിട്ടാലും,  ഓണങ്ങൾ എന്നും സൂക്ഷിച്ചു എടുത്തുവെയ്ക്കാനുള്ളതാവാറുണ്ട്, എന്തുകൊണ്ടെങ്കിലുമൊക്കെ ഓരോ ഓണവും അടുത്ത ഓണം വരേയുള്ള എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ കുഞ്ഞുസന്തോഷം, ഒരു കുഞ്ഞോർമ്മ തന്നിരിയ്ക്കും. അത് ഒരു ചെറിയ ഫോൺകോൾ മുതൽ അടിയിൽപ്പിടിയ്ക്കാൻ പോയ പാൽപ്പായസാനുഭവം വരെ ആവാം... ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഒന്നു വെടിപ്പായി നാട്ടിലെ ഒരു മഴയോണമെങ്കിലും ഇവിടത്തെ വർക്കിംഗ്‌ഡേ വേനലോണത്തിനോർമ്മിച്ചു മഴക്കുളിരിൽ നനഞ്ഞുമരിയ്ക്കുക എങ്കിലും...

അങ്ങിനെ...  ഈ ഓണവും...