അപ്പോൾ എനിക്കൊന്നേ പറയാനുള്ളു... ഈ ആത്മീയത എന്നത് അവനവൻ സ്വയം അന്വേഷിച്ച് കണ്ടെത്തേണ്ട ഒരു പാതയാണെന്ന്. :-) കാരണം അതിൽത്തന്നെ ഒരുപാട് നൂലാമാലകൾ ഉണ്ടെന്നേ... യോഗയും ആത്മീയമായ ഒരു ''അനുഭവം'' ആണ്. മനസ്സും ശരീരവും തമ്മിലുള്ള ഐക്യം ഉണ്ടാവുന്നുണ്ട്. ഞാനല്ല, പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്രമോദി തന്നെ പറഞ്ഞതാ. :-)
ചിലരുടെ ആത്മീയപാത തന്നെ യോഗയിലൂടെ ആവും. അങ്ങിനത്തെ വേർഷൻസും ഉണ്ട്. ഓരോരുത്തർക്കും ഓരോ കാഴ്ചപ്പാടാവും. വിപാസന പോലെയുള്ള ബുദ്ധന്റെ മെഡിറ്റേഷൻ ടെക്നിക്കിൽ യോഗ ചെയ്തിട്ട് വിപാസന മെഡിറ്റേഷൻ ചെയ്യരുത് എന്നു പ്രത്യേകം പറയുന്നുണ്ട്, യോഗ മാത്രമല്ല, മന്ത്രം, ജപം, ഭക്തി, ആചാരം, ടെക്സ്റ്റ്, മത ഗ്രൻഥങ്ങൾ, മതം, സെക്റ്റ്, പോലും ഇവയൊക്കെയിൽ നിന്നും, ഒരു ഗുരുവിൽ നിന്നു പോലും സ്വാതന്ത്രം ആയിരിക്കണം എന്നും ബുദ്ധൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അങ്ങിനെയാണ് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ളത്. എന്നാൽ മറ്റു ചിലതിൽ യോഗ മെഡിറ്റേഷനു മുന്നോടിയായുള്ള ശാരീരികമായ ഒരുക്കമാണെന്നും പറയുന്നുണ്ട്. പലതരം ശാരീരികപ്രശ്നങ്ങൾക്കുള്ള വ്യായാമ മുറയാണെന്ന് മറ്റൊരു വേർഷൻ. സോ പല തരത്തിൽ, പല ചിന്തകളാൽ, പലതരം വ്യക്തിയനുഭവങ്ങളാൽ കെട്ടുപിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഒരു മേഖല.. യോഗ എന്ന വിഭാഗത്തിൽ തന്നെ ഒരുപാട് പിൽക്കാല ക്രിയേറ്റിയവ ആയ പോസ്‌ചെർ പലരാലും നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. യോഗ എന്നൊന്ന് അങ്ങിനെ തന്നെ ഉണ്ടായി വന്നതല്ല എന്നത് വ്യക്തമാണ്. അതൊക്കെ അവനവൻ തന്നെ പോയി അന്വേഷിച്ച് ഒരു പാത കണ്ടെടുക്കുന്നതാവും ഉത്തമം. വ്യക്തി അനുഭവം ഉണ്ട്. :-) കുറേക്കാലം ജിജിവിത സത്യം, മരണം ഇതൊക്കെ അറിയാൻ വേണ്ടി നടന്നു. ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്, മാർഗ്ഗം വേറെ ആയി എന്നു മാത്രം. :-) ശരീരത്തിന് ദോഷം വരുന്ന എന്തെങ്കിലും പോസ്‌ചെർ അതിലുണ്ടോ എന്നറിയാൻ പോലും അങ്ങിനെ മാർഗ്ഗമൊന്നുമില്ല. ഒരു വിശ്വാസത്തിന്റെ പുറത്താണിതൊക്കെ ചെയ്യുന്നതും.
വ്യക്തിയധിഷ്ഠിതമായ അനുഭവങ്ങൾക്കും, അങ്ങെയറ്റം വ്യക്തി കേന്ദ്രികൃതം ആയിരിക്കുന്ന ഒരു സത്യാന്വേഷണ യാത്ര എന്നുമൊക്കെ പറയാവുന്ന ആയ ഒരു മേഖല, ആ യാത്രയിൽ മറ്റൊരാൾക്കും പങ്കില്ലെന്നും അവനവൻ മാത്രം ചെന്നന്വേഷിക്കേണ്ട, തീർത്തും അകമേ നടക്കുന്ന ഒരു പ്രോസസ്സിനെ, പലപ്പോഴും വ്യക്തിപരമായ ഒരു ''ചോയ്‌സ്'' കൂടിയാവുന്ന ഒന്നിനെ, അതിനെ സാർവ്വ ദേശീയമായി ആഘോഷമാക്കുന്നതിൽ, അതും ഒരു സർക്കാർ മുൻകൈ എടുത്ത് നടത്തുമ്പോൾ അപകടം ഉണ്ട് എന്നെ പറയാനുള്ളൂ. സർക്കാർ എന്തിനെയാണ്, ആരെയാണ് അഡ്രസ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്നൊരു ചോദ്യം ഇവിടെ സ്വാഭാവികമായും ഉയരും. :-)
ആത്മീയത ശ്രദ്ധിച്ചു കൈകാര്യം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ പല അപകടങ്ങളും (വ്യക്തിപരമായും, സാമൂഹികമായും, ശാരീരികമായും,മാനസികമായും ) ഉണ്ടാക്കാവുന്ന ഒരു കാലഘട്ടമാണിത്. പണ്ടത്തെ ഋഷി മാർ കാട്ടിൽ പോയി ഏകാഗ്ര ചിത്തരായി, നീണ്ട ഏകാന്തതയിൽ അന്വേഷിച്ച മാർഗ്ഗം അല്ലല്ലോ ഇപ്പോഴത്തെ മാർഗ്ഗം. കാലവും അതല്ല. കാലത്തിനനുസരിച്ച് പരിഷ്‌ക്കാരങ്ങൾ പരിമിതവും ആണ് ഇതിൽ. മറിച്ച് മാർക്കറ്റിങ് ഒരുപാടുണ്ട് താനും. സൂക്ഷിച്ചു തന്നെ കൈകാര്യം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ പ്രശ്നാ. മതവും ആത്മീയതയും ആയി മുടിനാരിഴ വ്യത്യാസമേ ഉള്ളൂ ഇപ്പോൾ. ആത്മീയതയിൽ മതത്തിനോ, ആചാരങ്ങൾക്കോ, ഗ്രന്ഥങ്ങൾക്കോ ഒന്നിനും പ്രസക്തിയില്ലെന്ന് കരുതുന്ന ഒരാളെന്ന നിലയ്ക്ക്, ഇതിനെ ഒരു മാസ് പ്രോജക്ട് ആയി ഏറ്റെടുക്കുമ്പോൾ അതിൽ അപകടങ്ങൾക്കുള്ള സാദ്ധ്യത ഏറെ ആണ് എന്നു തന്നെ കരുതുന്നു. ആത്മീയത സർക്കാർ ഏറ്റെടുത്ത് പ്രചരിപ്പിക്കൽ അത്ര നല്ല പ്രവണതയായി കാണാനാവില്ല. ഒരു വ്യക്തി യോഗ ക്ലാസ് തുടങ്ങുന്ന പോലെയല്ലല്ലോ ഇത്. സ്റ്റേയ്റ്റിന്റെ നിലപാടും, വ്യകതി നിലപാടുകളും രണ്ടും രണ്ടായിരിക്കണമല്ലോ... പൊളിറ്റിക്കലി, സ്പിരിച്വലി രണ്ട് കാഴ്ചകളിലും ഇതൊരു നല്ല പ്രവണതയാണെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. മറിച്ച് ഗുണം ഉണ്ടാവാൻ പോകുന്നത് ''പൊളിറ്റിക്കൽ ഹിന്ദു''വിനു, പിന്നെ ഒരുപാട് മാർക്കറ്റിങ് തന്ത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന ആത്മീയാലയങ്ങൾക്കും ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യും.
ചിലരുടെ ആത്മീയപാത തന്നെ യോഗയിലൂടെ ആവും. അങ്ങിനത്തെ വേർഷൻസും ഉണ്ട്. ഓരോരുത്തർക്കും ഓരോ കാഴ്ചപ്പാടാവും. വിപാസന പോലെയുള്ള ബുദ്ധന്റെ മെഡിറ്റേഷൻ ടെക്നിക്കിൽ യോഗ ചെയ്തിട്ട് വിപാസന മെഡിറ്റേഷൻ ചെയ്യരുത് എന്നു പ്രത്യേകം പറയുന്നുണ്ട്, യോഗ മാത്രമല്ല, മന്ത്രം, ജപം, ഭക്തി, ആചാരം, ടെക്സ്റ്റ്, മത ഗ്രൻഥങ്ങൾ, മതം, സെക്റ്റ്, പോലും ഇവയൊക്കെയിൽ നിന്നും, ഒരു ഗുരുവിൽ നിന്നു പോലും സ്വാതന്ത്രം ആയിരിക്കണം എന്നും ബുദ്ധൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അങ്ങിനെയാണ് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ളത്. എന്നാൽ മറ്റു ചിലതിൽ യോഗ മെഡിറ്റേഷനു മുന്നോടിയായുള്ള ശാരീരികമായ ഒരുക്കമാണെന്നും പറയുന്നുണ്ട്. പലതരം ശാരീരികപ്രശ്നങ്ങൾക്കുള്ള വ്യായാമ മുറയാണെന്ന് മറ്റൊരു വേർഷൻ. സോ പല തരത്തിൽ, പല ചിന്തകളാൽ, പലതരം വ്യക്തിയനുഭവങ്ങളാൽ കെട്ടുപിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഒരു മേഖല.. യോഗ എന്ന വിഭാഗത്തിൽ തന്നെ ഒരുപാട് പിൽക്കാല ക്രിയേറ്റിയവ ആയ പോസ്‌ചെർ പലരാലും നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. യോഗ എന്നൊന്ന് അങ്ങിനെ തന്നെ ഉണ്ടായി വന്നതല്ല എന്നത് വ്യക്തമാണ്. അതൊക്കെ അവനവൻ തന്നെ പോയി അന്വേഷിച്ച് ഒരു പാത കണ്ടെടുക്കുന്നതാവും ഉത്തമം. വ്യക്തി അനുഭവം ഉണ്ട്. :-) കുറേക്കാലം ജിജിവിത സത്യം, മരണം ഇതൊക്കെ അറിയാൻ വേണ്ടി നടന്നു. ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്, മാർഗ്ഗം വേറെ ആയി എന്നു മാത്രം. :-) ശരീരത്തിന് ദോഷം വരുന്ന എന്തെങ്കിലും പോസ്‌ചെർ അതിലുണ്ടോ എന്നറിയാൻ പോലും അങ്ങിനെ മാർഗ്ഗമൊന്നുമില്ല. ഒരു വിശ്വാസത്തിന്റെ പുറത്താണിതൊക്കെ ചെയ്യുന്നതും.
വ്യക്തിയധിഷ്ഠിതമായ അനുഭവങ്ങൾക്കും, അങ്ങെയറ്റം വ്യക്തി കേന്ദ്രികൃതം ആയിരിക്കുന്ന ഒരു സത്യാന്വേഷണ യാത്ര എന്നുമൊക്കെ പറയാവുന്ന ആയ ഒരു മേഖല, ആ യാത്രയിൽ മറ്റൊരാൾക്കും പങ്കില്ലെന്നും അവനവൻ മാത്രം ചെന്നന്വേഷിക്കേണ്ട, തീർത്തും അകമേ നടക്കുന്ന ഒരു പ്രോസസ്സിനെ, പലപ്പോഴും വ്യക്തിപരമായ ഒരു ''ചോയ്‌സ്'' കൂടിയാവുന്ന ഒന്നിനെ, അതിനെ സാർവ്വ ദേശീയമായി ആഘോഷമാക്കുന്നതിൽ, അതും ഒരു സർക്കാർ മുൻകൈ എടുത്ത് നടത്തുമ്പോൾ അപകടം ഉണ്ട് എന്നെ പറയാനുള്ളൂ. സർക്കാർ എന്തിനെയാണ്, ആരെയാണ് അഡ്രസ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്നൊരു ചോദ്യം ഇവിടെ സ്വാഭാവികമായും ഉയരും. :-)
ആത്മീയത ശ്രദ്ധിച്ചു കൈകാര്യം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ പല അപകടങ്ങളും (വ്യക്തിപരമായും, സാമൂഹികമായും, ശാരീരികമായും,മാനസികമായും ) ഉണ്ടാക്കാവുന്ന ഒരു കാലഘട്ടമാണിത്. പണ്ടത്തെ ഋഷി മാർ കാട്ടിൽ പോയി ഏകാഗ്ര ചിത്തരായി, നീണ്ട ഏകാന്തതയിൽ അന്വേഷിച്ച മാർഗ്ഗം അല്ലല്ലോ ഇപ്പോഴത്തെ മാർഗ്ഗം. കാലവും അതല്ല. കാലത്തിനനുസരിച്ച് പരിഷ്‌ക്കാരങ്ങൾ പരിമിതവും ആണ് ഇതിൽ. മറിച്ച് മാർക്കറ്റിങ് ഒരുപാടുണ്ട് താനും. സൂക്ഷിച്ചു തന്നെ കൈകാര്യം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ പ്രശ്നാ. മതവും ആത്മീയതയും ആയി മുടിനാരിഴ വ്യത്യാസമേ ഉള്ളൂ ഇപ്പോൾ. ആത്മീയതയിൽ മതത്തിനോ, ആചാരങ്ങൾക്കോ, ഗ്രന്ഥങ്ങൾക്കോ ഒന്നിനും പ്രസക്തിയില്ലെന്ന് കരുതുന്ന ഒരാളെന്ന നിലയ്ക്ക്, ഇതിനെ ഒരു മാസ് പ്രോജക്ട് ആയി ഏറ്റെടുക്കുമ്പോൾ അതിൽ അപകടങ്ങൾക്കുള്ള സാദ്ധ്യത ഏറെ ആണ് എന്നു തന്നെ കരുതുന്നു. ആത്മീയത സർക്കാർ ഏറ്റെടുത്ത് പ്രചരിപ്പിക്കൽ അത്ര നല്ല പ്രവണതയായി കാണാനാവില്ല. ഒരു വ്യക്തി യോഗ ക്ലാസ് തുടങ്ങുന്ന പോലെയല്ലല്ലോ ഇത്. സ്റ്റേയ്റ്റിന്റെ നിലപാടും, വ്യകതി നിലപാടുകളും രണ്ടും രണ്ടായിരിക്കണമല്ലോ... പൊളിറ്റിക്കലി, സ്പിരിച്വലി രണ്ട് കാഴ്ചകളിലും ഇതൊരു നല്ല പ്രവണതയാണെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. മറിച്ച് ഗുണം ഉണ്ടാവാൻ പോകുന്നത് ''പൊളിറ്റിക്കൽ ഹിന്ദു''വിനു, പിന്നെ ഒരുപാട് മാർക്കറ്റിങ് തന്ത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന ആത്മീയാലയങ്ങൾക്കും ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യും.
